په دویمه نړیواله جګړه کې پخواني شوروي اتحاد داسې شعار درلود چې: که چېرې جګړه کې یو پوځي خپل لاسونه له لاسه ورکړي... نورو ملګرو ته غاړه غړۍ کېدی شي،
که لاسونه یې غوڅ شي... په ښادیو کې نڅېدلې شي، که سترګې یې راووځي... د وطن ملي سرود اورېدلی شي... که غوږونه یې کاڼه شي... د دوستانو په لیدلو خوند اخیستی شي،
که انسان هر څه له لاسه ورکړي... د خپل وطن پر خاوره څملاستلی شي! خو که چېرې خپله خاوره له لاسه ورکړي.... نو څه کولی شي؟..!
هغه پرې پوهېدی شي چې د وطن پر مفهوم یې سر خلاص وي
0 comments:
Post a Comment